Post w przygotowaniu
Szykowana jest w kwietniu 2018 konferencja „Coaching jako narzędzie zmiany systemowej” co mnie bardzo cieszy. Jednak korzystając z teorii Kena Wilbera 4 ćwiartki model AQAL uważam, że zmiana jest potrzebna na płaszczyźnie indywidualnej i społecznej i proponuje dwa narzędzia. Otwarte forum jako praktyka głębokiej demokracji Arnolda Mindella i coaching, jako narzędzie rozwoju osób przez całe życie.
Praktyka głębokiej demokracji zwraca uwagę w grupie osób na to samo co coaching w pracy indywidualnej: na niewykorzystany potencjał tkwiący w konfliktach i mniejszościach. W konfliktach wewnętrznych jaki i w tych zewnętrznych, pomiędzy ludźmi, w usłuchaniu mniejszości, jako spychanych na margines grup społecznych lub przestając też umniejszać roli w sobie emocji, ciała, intuicji, duchowości na rzecz umysłu, ujawnia się kierunek rozwoju dla całych społeczeństw jaki i dla jednostek.
Sam coaching oczywiście też wiele może zdziałać w myśl zasady co wewnątrz to i na zewnątrz. Już sama zmiana myślenia, że rozwijamy się do końca życia a nie tylko do 18 roku życia wiele zmienia. Ja jednak uważam, że istnieje sprzężenie pomiędzy tym co wewnątrz a tym co na zewnątrz. Tak więc coaching, jako perspektywa rozwojowa jednostki przez całe życie potrzebuje też wsparcia społecznego w postaci powszechnej implementacji procedury głębokiej demokracji.
Dodatkowo, będąc na studiach doktoranckich i eksplorując teorie społeczne, uważam same badania społeczne mogą być aktywnym czynnikiem przebudzającym społeczeństwa.
Elżbieta Rogalewicz
Elżbieta Rogalewicz 