Pytania do coacha?

W ciekawej książce o coachingu Susan English ” Professional Coaching” znalazłam pytania rozwojowe dla coachów i pomyślałam, że stosując te pytania i pisząc odpowiedzi dam się bardziej poznać jako „coacho istota” ( nie lubię być tylko zawodem). A jeśli macie do mnie więcej pytań to zapraszam na sesję ” zerową” lub online 🙂

1. Jaki jest cel twojego życia?

Coraz częściej uważam za mocno ograniczone patrzenie  na życie tylko  z egoistycznej perspektywy, więc raczej zadałabym sobie to pytanie tak: jakie życie stawia mi cel? Tak postawione pytanie rozpoczyna moją podróż, która wymaga dużej uważności na to co się wydarza, kogo spotykam, co mi się śni itp. Od dawna istnieje we mnie wewnętrzny konflikt: dopasować się czy raczej podążać swoją drogę, której przyświeca, być może właśnie postawiony mi przez życie cel. Dziś coraz bardziej widzę, że gdy jestem ” sobą ” bez prób dopasowywania się, niejako się spełniam i przynależę. Bycie ” sobą” oczywiście w moim przypadku kończy się często odrzuceniem ( asertywność nie jest u nas miło widziana/ lub praca nad sobą, zmiana zachowania odstrasza), ale zaczęłam też zauważać i dostałam taki feedback, że stałam się inspiracją do zmiany. Odrzucona, będąc sobą jednak przynależę?! Tak, bo dopasowanie polega na spełnianiu oczekiwań innych a przynależność to „bycie sobą” i spełnianiu oczekiwań życia a to życie moim zdaniem potrzebujemy chronić! Jaki cel stawia mi życie? Na dziś mój własny rozwój, a mój rozwój pomaga rozwijać się też innym 🙂

2. Jakie masz potrzeby relacyjne? Mam potrzebę jedność ze wszystkim i wszystkimi, tylko znów nie dopasowując się a jednak spełniając się, wypełniając swój cel, aby chronić i wspierać życie, które nas łączy. Uwielbiam pracę w grupie, w której jest miejsce na moje zdanie. Rozwój powoduje, że koncentruje się mocno na sobie, ale moim zdaniem jest to potrzebne, aby zrekompensować braki, zintegrować moje subosobowości i otworzyć się na innych, na cel większy niż ja sama. Tęsknie za innymi…

3. Jakie masz pasje to prywatne i zawodowe? Nie lubię rozgraniczeń, życie jest jedno a my dzielimy go na prywatne i zawodowe :-). To dzielenie moim zdaniem nam nie służy, już w przedszkolu uczymy dzieci, że nauka i zabawa to dwie kompletnie różne rzeczy a potem się dziwimy, że czekamy do piątku:-). Uwielbiam gotować, uwielbiam wspierać syna w rozwoju, wyszukuje ciekawe książki, gry itp. lubię naturę, spacery a przede wszystkim uwielbiam odkrywać, rozwijać się, czytać, lubię coaching i głęboką pracę rozwojową.

4. Jakie masz demony? Każdy z nas doświadczając ” życia” dokonuje jego interpretacji i tworzy mapę. Moje doświadczenia stworzyły mapę, na której ludzkie działania jawią mi się jako demoniczne. Długo nie mogłam zrozumieć dlaczego ludzie nie potrafią się wspierać, współpracować, dzielą wszystko na moje i nie moje, manipulują. Dziś sądzę, że wynika to z naszego poziomu świadomości i nasze działania nie są ani dobre ani złe. Próbujemy wszyscy żyć tak jak potrafimy najlepiej. A jak zaprzyjaźniam się w własnymi demonami? Próbując je poznać i zrozumieć 🙂

5. Jakie są twoje myśli i uczucia w temacie władzy i różnorodności? Czytałam kiedyś o królach, że królowie ci bajkowi, sprawiedliwi i dobrzy, to ludzie, którzy osiągnęli wysoki poziom świadomości. I uważam, że właśnie ci ludzie świadomi, zasiadając na symbolicznych królewskich tronach, najlepiej służą ludziom. Co do różnorodności to moim zdaniem nie doceniamy jej, bo nie czujemy głębokiej jedności. A jedność możemy poczuć na drodze rozwoju.

6. Czemu chce być coachem? Nie chciałam być coachem, poszłam do szkoły coachingu, bo chciałam uczestniczyć w szkoleniu Susan Cook – Greuter a to był warunek, ukończona szkoła coachingu 🙂 Dziś gdy coaching badam i stosuje coraz bardziej w niego wierzę. To, że nie dostrzegamy coachingu jako czegoś wartościowego, moim zdaniem wynika z etapu rozwoju. To nie kapitalizm, komunizm, coaching jest zły, tylko my nie potrafimy ich w pełni pojąć, zrozumieć i wykorzystać, albo jeszcze ich nie potrzebujemy na naszej drodze.

Zapraszam do zadawania pytań 🙂

Ela – Coach i Trener  🙂