Jako coach idę krętą drogą na swoją górę i wspieram klientów, którzy idą swoją drogą, na swoją górę. Tak, coach też ma swoją górę i nie wie wszystkiego, jednak nawet będąc o krok dalej, może być wsparciem na drodze klienta na jego górę! Jako coach podążam drogą rozwoju, żeby stawać się coraz lepszym wsparciem dla klientów! Oczywiście zdobywam też wiedzę 🙂
Coaching ( rozwój) wertykalny właśnie najłatwiej wyobrazić sobie jako drogę po wijącej się ścieżce na wysoką górę.

Na dole, na początku podróży, nasz widok jest mocno ograniczony. W miarę jak się wspinamy, zaczynamy widzieć dalej, mamy lepszy widok. Im wyżej tym szerszą mamy perspektywę i widzimy więcej z tego, co wcześniej było niewidoczne, ukryte. Na szczycie, nagle okazuje się, że jest więcej gór, całe łańcuchy rozciągające się poza horyzont. Wertykalny rozwój to kręta, nielinearna a kompleksowa droga.
Cudowne jest to, że każdy z nas patrzy z innej wysokości. Bo to co na dole jest równoważne z tym co na górze. Integralny rozwój nie polega na wejściu na górę zapominając widoku tego co na dole. Integrujemy kolejne etapy, widoki i dzięki temu stajemy się pełni możliwości 🙂 W społeczeństwie jak i w nas samych potrzebujemy zintegrować wszystkie etapy, wszystkie widoki.

Bardzo pomaga mi również w pracy nad swoim rozwojem i wspierając klientów ( oprócz koncepcji ego, wertykalnego rozwoju) koncepcja rozwoju dorosłych Roberta Kegana. Według tej teorii nasza struktura ( organizacja) psychologiczna rozwija się w procesie zmiany tego co dla nas subiektywne ( z czym się identyfikujemy, przez co patrzymy na świat, czym jesteśmy, jakie i czyje poglądy zinternalizowaliśmy) na to co staje dla nas obiektem, który możemy poddać refleksji. Przykład małe dzieci są swoimi impulsami a nie mają impulsów. Dzieci nie potrafią jeszcze obiektywnie spojrzeć, kontrolować swoich impulsów. Ten proces rozwoju „czym jesteśmy a co mamy” ( subject – object) odbywa się przez całe życie. To czym jesteśmy, co jest dla nas subiektywne nas niejako determinuje, determinuje nasze działanie, to jak patrzymy na świat!

I to jest piękne w rozwoju, te wszystkie etapy, każdy kolejny dający nam więcej przestrzeni, szersza perspektywę, możliwość refleksji nad tym kim jesteśmy a może po prostu jesteśmy 🙂
Zapraszam
Ela