Pomiędzy

Czasami mam wrażenie, że jestem niczym Alchemik, przemierzam bezkresy wiedzy zawartej w książkach, własnego umysłu i duszy i szukam składników, tego kluczowego, szczególnego składnika potrzebnego do przemiany, uzdrowienia 🙂

Stojąc na krawędzi mojego konceptu ” ja” robię krok, przekraczam granicę i szukam kontaktu, szukam potwierdzenia i szukam łączności. Chce dotknąć innego i być zauważona. To co spotykam, nie satysfakcjonuje mnie 😦 Monolog, słowa, zorganizowane myśli. Cały czas czegoś mi brakuje do pełnego kontaktu!

Cisza, pustka, przestrzeń pomiędzy – to tego nie zauważam, tego nie włączam w procesie kontaktowania się. Ta przestrzeń to my, to nasza jedność, to źródło, z którego wszystko powstaje.

W terapii ACT ( akceptacji i zaangażowania) jednym z „diamentowy” składników jest ” ja jako kontekst”. Jesteśmy czymś więcej niż konceptem, o który opowiadamy, dzięki temu możemy nasze zachowanie, nasze myśli obserwować.

Jednak po przeczytaniu książki ” Terapia w Dialogu” Rich Hycner, Lynne Jacobs i własnych poszukiwaniach, klaruje mi się, że kontekstem, polem „szachowym”, na którym odgrywamy teatr życia, jest nasza jedność, tak więc kontekstem, w którym pojawiam się „ja” jako koncept”, jest ” my”.

Monolog zmienia się w dialog, gdy uwzględnimy nasze ” my” pomiędzy. To w dialogu dochodzi do przemiany i do uzdrowienia, tam jest potencjał możliwości. Ta przestrzeń pomiędzy otwiera nas na siebie, tak dziś zamkniętych w koncepcjach.

Ela

Zapraszam do dialogu 🙂