Zaufanie

Znów wróciłam do tematu zaufania. Chciałabym się z wami podzielić moimi odkryciami, które łączą zaufanie z radykalną akceptacją oraz z moim spolaryzowanym obrazem siebie, innych i świata. Radykalna akceptacja uczy mnie przyjmowania wszystkiego takim jakim jest, bez wystawiania temu oceny. Jednak nie zrobię tego bez zaufania. Potrzebuje ufać temu co się wydarza pomimo, że mogę myśleć, że to nie jest dla mnie ok, według mnie ok. I tu wkracza moje spolaryzowane widzenie – wybieram czarne a odrzucam białe, które oceniam jako właśnie nie- ok. I odrzucam część siebie i cześć świata, tego co jest. Nie ufam, nie akceptuje, odrzucam część siebie i świata!

Wiecie co, mam teraz chęć i potrzebę usiąść ze wszystkimi ludźmi w kręgu i opowiedzieć, pogadać o naszej ludzkiej wspólnej kondycji, którą tylko razem możemy przekroczyć 🙂 Chce usiąść z tym co zabija i z tym co ratuje, z tym co kradnie i z tym co daje, z tym co myśli tylko o sobie i z tym co dba o innych a często zapomina o sobie :-), z tym co ceni bycie i z tym co woli działanie, z tym co jest odważny i z tym co jest roztropny, z tym co stawia jasne granice i z tym co ich nie ma…

Wierzę w głęboki porządek bez potrzeby go ustanawiania. Nasz taniec wokół spolaryzowanych biegunów jest tańcem życia. To życie ma swój plan a ja taka jak jestem, jestem jego częścią. Ty taki jaki jesteś jest jego częścią. Uczymy się doświadczając, próbując, popełniają błędy, dając miejsce i przestrzeń dla naszych emocji, myśli, działań. Mam normy i zasady, które przestrzegamy i je łamiemy. Mamy porządki, które nam służą i które nas ograniczają. Zaufanie, akceptacja jest biegunem dla kontroli. Próbujemy kontrolować i próbujemy akceptować i w tym potrzebujemy znaleźć równowagę.

Ela