Elżbieta Rogalewicz

Mądrość myślenia biegunowego

Cały rozwój osobisty prowadzi do mądrości. Idziemy drogą, wpierw odróżniania się od innych, budowania swojego oddzielnego ” ja” a potem drogą integrowania tego, co po drodze odrzuciliśmy i dopełniania się tym, co zostawiliśmy w tyle i to co przed nami. Rozwój prowadzi do mądrości i dojrzałości w sensie świadomości jedności, jednego źródła, z którego płynie życie. A życie to energia płynąca od plusa do minusa, od jednego bieguna do drugiego. A każdy biegun ma swoją wartość a nadmiar jednego bez drugiego odczuwamy w postaci negatywnych konsekwencji. Integrowanie mądrości, wartości płynących z obu biegunów to jeden ze sposobów na nasz rozwój.

A jak myślimy dziś? Nauczeni jesteśmy myśleć i wierzyć, że zawsze istnieje tylko jedno rozwiązanie. W przypadku działania 2 + 5 rzeczywiście mamy do czynienia z jednym rozwiązaniem. Co jest rozwiązaniem 2+5, 7 czy 9 ? Jednak w przypadku pewnych ” problemów” trudno jest zostać tylko przy jednym rozwiązaniu, bo czy lepsza jest STABILNOŚĆ czy ZMIANA ? Każda z tych wartości ma swoją mądrość, ale ma i swoją negatywną stronę: zbyt dużo „zmian” powoduje chaos a zbyt dużo „stabilności” prowadzi do sztywności. Każdy z nas reprezentuje ” bieguny” i tym się odróżniamy. Ceniąc jeden biegun boimy się, że wartość, którą niesie ten biegun, nie zostanie uwzględniona a z drugiej strony obawiamy się też negatywnych konsekwencji opozycyjnego bieguna. Moją wartością jest stabilność i boje się, że zmiany przyniosą chaos 🙂 Brzmi znajomo?

Na każdym etapie naszego rozwoju mamy kolejne bieguny do zintegrowania. Lepiej mieć czy być, dbać o siebie czy być w relacji, rozwijać się czy docenić to co, że udało się osiągnąć…W coachingu rozwojowym myślenie biegunowe to jedna z technik, pozwala klientowi wejść wyższej na krętej drodze na szczyt swojej góry rozwojowej.

Zapraszam na coaching i szkolenia

Ela

Mądrość myślenia biegunowego

A jak myślimy dziś? Nauczeni jesteśmy myśleć i wierzyć, że zawsze istnieje tylko jedno rozwiązanie. W przypadku działania 2 + 5 rzeczywiście mamy do czynienia z jednym rozwiązaniem. Co jest rozwiązaniem 2+5, 7 czy 9 ? Jednak w przypadku pewnych ” problemów” trudno jest zostać tylko przy jednym rozwiązaniu, bo czy lepsza jest STABILNOŚĆ czy ZMIANA ? Każda z tych wartości ma swoją mądrość, ale ma i swoją negatywną stronę: zbyt dużo „zmian” powoduje chaos a zbyt dużo „stabilności” prowadzi do sztywności. Każdy z nas reprezentuje ” bieguny” i tym się odróżniamy. Ceniąc jeden biegun boimy się, że wartość, którą niesie ten biegun, nie zostanie uwzględniona a z drugiej strony obawiamy się też negatywnych konsekwencji opozycyjnego bieguna. Moją wartością jest stabilność, tradycje boje się, że zmiany przyniosą chaos 🙂 Brzmi znajomo?

Na każdym etapie naszego rozwoju mam kolejne bieguny do zintegrowania. Lepiej mieć czy być, dbać o siebie czy być w relacji, rozwijać się czy docenić to co, że udało się osiągnąć…W coachingu rozwojowym myślenie biegunowe to jedna z technik, pozwala klientowi wejść wyższej na krętej drodze na szczyt swojej góry rozwojowej.

Zapraszam na coaching i szkolenia

Ela

Pełny człowiek

Jak scharakteryzować człowieka, gdzie się człowiek zaczyna a gdzie kończy? Być człowiekiem to proces stawania się a może/ i jesteśmy skończoną kreacją? Ja wierzę w rozwój, więc nie chcę patrzeć na człowieka jedynie jak na skończony twór. Choć ta tu i teraz ” skończona forma „, z którą się identyfikujemy i przez pryzmat, której patrzymy, jest tym, co pomaga nam orientować się w świecie i odpowiadać na wyzwania życia 🙂

Podoba mi się koncepcja Ruperta Sheldrake’a, która duszę opisuje jako pole, w którym znajduje się nasze ciało a która nakreśla nasz finalny kształt. Jak pole grawitacji – nie widać go a wpływa na nas. Znowu Peter Levine ( specjalista od traumy) zwraca się do w kierunku naszych ciał i zwierzęcych impulsów, które pomagają nam radzić sobie między innymi w unikaniu traumy. Trochę mam wrażenie, że człowiek odciął się od swojej zwierzęcej formy i nie patrzy w kierunku duszy, która nakreśla jego autentyczny, finalny kształt. A to może być przeszkodą w rozwoju!

Holistyczne podejście nie redukuje człowieka do głowy, uwzględnia jego ciało, emocje oraz duszę. Rozwój to integracja wszelkich, kolejnych form w jeden pełny byt. To co niezintegrowane zawsze domaga się uwagi, nasze niespełnione potrzeby manifestują się w ciele lub emocjach a poczucie braku sensu może być oznaką ignorowania duszy. Na drodze rozwoju potrzebujemy integrować wszystko to, co na danym etapie jest najważniejsze a co z pewnością przyda nam się w dalszej podróży. Z drugiej strony potrzebujemy czegoś co nam przyświeca i prowadzi dalej.

Nasz rozwój odbywa się między dwoma biegunami: różnicowaniem, separacją a integracją. Kolejne etapy rozwoju prowadzą do niezależności a jednocześnie współzależności. Stajemy się pełni i jesteśmy też częścią większej od nas pełni. Stajemy się skończonym zintegrowanym niezależnym system a jednocześnie stajemy się świadomi bycia częścią większego, pełnego, współzależnego systemu.

Człowiek jest procesem stawania się. Świadomi siebie i świadomi większej od nas całości, której jesteśmy częścią, stajemy się bardziej skuteczni, jest w nas więcej spokoju i akceptacji tego co jest.

Zapraszam

Ela

Kocham Cię i co dalej?

Moja babcia, która dożyła sędziwego wieku 101 lat, zawsze gdy mnie widziała mówiła mi , że mnie kocha. Tak po prostu” kocham Cię” i w sumie nic więcej! Dziś moja babcia już nie żyje i mi tego nie powie, jednak ja uświadomiłam sobie, że tymi słowami dotykała mojej istoty. Słowa ” Kocham Cię” wypowiedziane przez moją babcię, były niczym słowa w znanym filmie Avatar – ” Widzę Cię”.

Jak znacie moje posty, wiecie, że ja twierdzę, że istniejmy jakby w dwóch” ja”, ja – naszej istocie i ja – ego, ja osobowym. Babcia widziała mnie w mojej istocie, poza opowieścią o nas jako ja – wnuczka a ona – babcia, poza naszym ego, ja osobowym, poza naszym rolami. A ja czułam, że żyje!

Co ciekawe czytam właśnie książkę ” Głos Wnętrza” i Peter A. Levine opowiada w niej historię swojego wypadku i jak wiedza o traumie pomogła mu wtedy jej zapobiec. Peter Levine podczas wypadku ” znalazł” sobie w tłumie osobę, która życzliwie i empatycznie z nim w tej sytuacji była. Ta empatyczna obecność tej osoby dała mu ochronę i pozytywne wsparcie, dała mu przestrzeń do samoregulacji. Połączeni na głębokim poziomie z strumieniem życia, potrzebujemy go, aby radzić sobie tu na powierzchni. Ja myślę, że Peter Levine szukał w tłumie strumienia życia, naszej istoty- głębokiej esencji, do której w tej trudnej chwili mógł się ” podłączyć”, żeby nie stracić z z nim kontaktu, żeby mieć przestrzeń do samoregulacji.

Tak się wczoraj wieczorem zastawiałam czy może pierwszymi słowami, które do siebie mówimy nie powinny brzmieć „Kocham Cię” a nie „Dzień Dobry”?! Połączeni na głębokim poziomie moglibyśmy dalej rozwijać się każdy w swoim tempie, w kierunku połączenia tego co w nas istotne z tym co osobowe. Dziś częściej na powierzchni, niepołączeni ze strumieniem życia, żyjemy trochę jak ” Zombie” strasząc się nawzajem 🙂 Takie ” kocham Cię” dałoby nam też przestrzeń do samoregulacji, do samopoznania!

Ela

Koniec historii początkiem wolności!?

Ostatnio uświadomiłam sobie , że bardzo przeszkadzają mi wszelkie limity, ograniczenia. Bardzo się spinam, gdy mam podany limit czasowy, bardzo źle reaguje na przynależność do grupy. Choć czytałam w „książkach psychologicznych”, że my ludzie bardzo cenimy sobie plemienność ! Ja oczywiście chętnie mogę należeć do grupy i jednocześnie chce pozostać wolna :-). Trudno jest mi zamknąć się w grupie i podziale na my i oni! Widzimy zresztą dziś w polityce, jak bardzo zamykanie się w grupach nam szkodzi.

Idąc dalej tropem moich ograniczeń – ogranicza mnie moja historia. Czytając ostatnio o traumie, o emocjach zdałam sobie sprawę, że nasze doświadczenia, emocje i myśli to energia, która powinna swobodnie płynąć. Tym samym nasza tożsamość jest płynna, zmieniająca się wraz z nowymi doświadczeniami, myślami i emocjami. Tożsamość nie jest stała, jednak my często z różnych powodów tkwimy w „utrwalonym wizerunku” siebie! Moja historia mnie ogranicza do momentu, gdy uświadamiam sobie, że jestem czymś więcej niż moją historią, rolą w teatrze naszych ego!

Budujemy opowieść o świecie, o sobie i o innych, tworzymy założenia i przekonania, akceptujemy tylko część życia a inną odrzucamy, nie widzimy, że jesteśmy częścią strumienia życia, budujemy nasze ” zamki” na piasku. To nasze ” ego ” buduje, bo chce trwać. Ego, nasz konstrukt psychiczny wciąż snuje opowieść. Te opowieści się zmieniają, gdy rozwija się nasza świadomość. Im więcej świadomości tym bardziej granice ego stają się cieńsze!

Jestem nikim i jestem wszystkim. Poza historią, naszą opowieścią o świecie, o sobie, o innych jestem „nikim” i „wszystkim” jestem wolna, jestem życiem, świadomością, moją esencją. Ciekawe, bo moim zdaniem trochę o tym co mówię było w ” Grze o Tron”, za murem żyją wolni ludzie, za murem naszych opowieści 🙂 Jednak nasze ego i snute opowieścią są częścią życia. Rodzimy się w opowieści, historii i w odpowiedzi na zastałą opowieść, oczekiwania, kształtuje się ego, nasza rola. Język i inne symbole utrwalają nasze opowieści. Zdałam sobie sprawę, że np. w słowach ” moja mama” są oczekiwania a z nimi pretensje, jest przywiązanie a z nim cierpienie.

Na ile potrafimy spojrzeć za mur naszych opowieści na tyle jesteśmy wolni 🙂

Zapraszam na szkolenia i coaching

Ela

Zmieniamy się dopiero wtedy, gdy staniemy się sobą!

Zgłębiam terapię Gestalt i czytam, że w 1970 roku Arnold Beisser sformułował paradoksalną teorię zmiany, na której opiera się ta terapia. Głosi ona, iż zmieniamy się dopiero wtedy, gdy staniemy się sobą. Tylko co znaczy stać się sobą? Tu się zatrzymałam i chce się w tym poście do tego odnieść!

Terapia Gestalt kładzie nacisk najpierw na samopoznanie / samoświadomość i akceptację, zanim zabierzemy się za zmienianie czegokolwiek! I ja się z takim podejściem zgadzam! Moim zdaniem główną rolą terapeuty / coacha/ trenera jest akceptująca postawa, tworzymy przestrzeń akceptacji dla wszystkiego, z czym klient przychodzi i kim jest, w pełni go akceptujemy. Zazwyczaj jest tak, że w dzieciństwie nie dostaliśmy pełnej akceptacji / bezwarunkowej miłości od najbliższych i społeczeństwa a brak takiego środowisko skutkuje tworzeniem się mechanizmów obronnych, zahamowaniem spontanicznego rozwoju, utratą kontaktu z naszą esencją. Stać się sobą, to moim zdaniem, przywrócenie kontaktu z naszą esencją. To nasza esencja wpierw dostrzegana przez terapeutę/ coacha a potem przez nas samych, ma moc do zmiany. To nasza esencja się rozwija a my dzięki temu zyskujemy poszerzone możliwości postrzegania, rozumienia rzeczywistości i działania, zmiany!

A co mi osobiści pomaga w takim akceptującym podejściu do klienta – właśnie szerszy kontekst w jakim widzę klienta! Każdy z nas jest czymś więcej niż ” konglomeratem cech psycho – społecznych”, każdy z nas jest „przestrzenią”, w której doświadczamy swoim myśli, emocji, jesteśmy tym JA, które mimo zmiany naszych ciał, emocji i myśli cały czas po prostu jest, jesteśmy naszą esencją! Terapia ACT mówi o JA jako kontekście, ramie, w której toczy się życie – jego zawartość tzn. nasze role, nasze tożsamości, nasze opowieści o sobie, innych i świecie. I myślę, że niejako prowadzi nas w kierunku naszej esencji, choć o tym nie wspomina! Moim zdaniem, nowoczesne terapie psychologiczne( jak ACT, Gestalt, System wew. rodziny ) mimo, że czerpią pełnymi garściami z duchowości, zubożają ją, sprowadzając do technik a nie wspominając o naszych fundamentach – naszej duchowości.

Tu ciekawostka- Dekalog Gestalt zainspirował Claudio Naranjo, który wspierał się w pracy systemem „Ennegram” ( system dziewięciu typów osobowości), bazującego na duchowych korzeniach!

Duchowość nie jest tym, co o niej myślimy! Duchowość jest tym, w czym pojawia się religia a nie jest religią. Jest przestrzenią naszego rozwoju, przestrzenią możliwości i pełnej świadomości. Jest jednością, do której wszyscy podświadomie dążymy 🙂 Jak mówi teoria ego rozwoju Susan – rodzimy się nieświadomi jedności by rozwijać się w kierunki świadomej jedności ze sobą, z innymi i ze światem! To dlatego mówimy o rozwoju świadomości, a rozwój ego jest integralną jego częścią 🙂

Elżbieta Rogalewicz

Poziom świadomości a skuteczne podejście terapeutyczno – rozwojowe.

Niedawno byłam na kursie ACT ( terapia kontekstualna), który wzmocnił moje przeczucie o skuteczności różnych podejść terapeutyczno- rozwojowych na różnych, kolejnych etapach naszego ego rozwoju. Jeśli czytaliście moje wpisy to znacie już mapę ego rozwoju ( wertykalnego rozwoju, poszerzania świadomości ) Susan Cook – Greuter, wiecie, że wszyscy przechodzimy i integrujmy kolejne etapy. W skrócie mamy dwa zadania na drodze rozwoju – zbudowanie integralnej osobowość i połączenie naszej osobowości z transpersonalną esencją – ja obserwującym. Już tu widać, że psychologia transpersonalna ma swoje miejsce, tak jak zresztą ACT 🙂

Wszelkie ” teorie” sprawdzam na sobie i widzę, że nie jestem w stanie przekroczyć mojego ego – osobowości, jeśli mój rozwój przez kolejny etapy był zakłócony, potrzeby nie były zrealizowane i mam wewnętrzne rany. Wewnętrzne rany i nieuwolnione emocje i uczucia sprawiają, że całą energię zużywam na obronę mojego kruchego ego – skupiam się na sobie, jestem egoistką! Inaczej, gdy nie zbudowałam integralnej, zdrowej i zdrowo funkcjonującej osobowości, nie mogę iść dalej w kierunku wyższych uczuć i wartości jak współczucie, altruizm! Nie mogę przekroczyć siebie – ego:–)

Choć mam w sobie poczucie łączności z moją esencją ( duszą) i to ona mnie zdecydowanie prowadzi w moim rozwoju, konieczna była moja praca nad kolejnymi etapami ego rozwoju, zaczynając od tego najniższego – self – centric. To poczucie łączności z esencją, moim zdaniem, też jest bardzo istotne w pracy nad własnym rozwojem! W podejściu na skraju duchowości i psychologii ” diamond approach” wspomina się o ” basic trust”, czyli głębokim poczuciu zaufania do świata, do siebie, takim fundamencie. Tracimy tę łączność ( bardziej lub mniej) w dzieciństwie, gdy zewnętrze warunki nam nie sprzyjają – słynne „holding environment” D.W. Winnicott! Można też powiedzieć, że uzdrawiając, integrując nasze ego, łączymy się znów z naszą esencją.

Jeszcze dodam tu, że każdy etap rozwoju ma swoje zdrowe oblicze, które potrzebujemy zintegrować. Każdy etap ma istotne aspekty, z których budujemy zdrowe ego i realizujemy się w świecie. Ważne są nasze potrzeby, ważna jest umiejętność bycia we wspólnocie, ważne są nasze kompetencje. Budujemy na początku bazując na tym co zewnętrze, by w pewnym momencie skierować się do naszego wnętrza.

Wracając do tematu tego wpisu, terapia ACT, moim zdaniem, jest terapią wspierającą przejście z etapu budowania zdrowej osobowości do etapu łączenia się z naszą esencją. Trudno, moim zdaniem, jest nam widzieć nasze ” ja” jako ” obserwatora ego”, gdy jesteśmy na etapie budowania/ uzdrawiania naszego ego. Na początku obserwatorem może być dojrzały terapeuta, coach, oni pomagają zbierać jakości kolejnych etapów i budować ego oraz połączyć się z esencją, wewn. mądrością i przewodnictwem ( integrująca terapia wewnętrznej rodziny, relatywistyczna terapia ACT, coaching). Na dalszej drodze rozwoju terapeuta, coach stają się bardziej partnerami, zasobnymi jedynie w większą wiedzę specjalistyczną! Ekspertem od swojego świata i rozwoju staje się klient! W terapii ACT bardzo podoba mi się odejście od etykiet i diagnoz a raczej skupianie się na objawach i indywidualnym podejściu.

Podsumowując to dojrzałość terapeuty, coacha i trenera, mapa naszego rozwoju, indywidualne podejście dopasowane do etapu rozwoju dają szansę na skuteczność wszelkich terapii i metod rozwojowych. Każde podejście jest warte poznania i zastosowania, ale w zależności od etapu rozwoju klienta.

Elżbieta Rogalewicz

Człowiek w swojej esencji jest niewinny!

Ostatnio rozmawiałam z koleżanką psychologiem o prawdzie. Boimy się, czy to na szczeblu indywidualnym czy wspólnotowym, spojrzeć prawdzie w oczy a wszystko dlatego, że się wstydzimy. Do takiego właśnie wniosku doszłyśmy a ja połączyłam to z teorią uwalniania emocji D. Hawkinsa. Emocje i rozwój świadomości to moje koniki!

Wstydzimy się nadmiernie i boimy się osądzenia ze strony innych ludzi, więc ukrywamy różne prawdy – czyli to, co faktycznie się zdarzyło! A moim zdaniem bez prawdy, czyli bez akceptacji tego co jest, utrudniony jest nas rozwój i wychodzenie z negatywizmów i uwalnianie pozytywnych wyższych emocji i uczuć. A tego, moim zdaniem, potrzebujemy dziś w obliczu kryzysu.

Moja teoria, oparta oczywiście o badania i teorie innych naukowców, jest taka, że człowiek jest w swojej esencji niewinny a wstyd i wina pojawiły się wraz z procesem tworzenia się ego – struktury psychicznej. Tak więc jest to normalne, że się wstydzimy i czujemy winę zwłaszcza, że kultura, czyli nasze wspólne pole istnienia, niejako posługuje się wstydem i winą, aby trzymać człowieka w ustalonych ramach ” dobra i zła”. Jednak moim zdaniem trzyma zbyt mocno! 🙂

Człowiek na drodze rozwoju przez poziomy ego ma dostęp do ograniczonej świadomości, czyli postrzegania i rozumienia tego co jest, nazywa dobrym to, co według niego jest dobre. Sokrates pisał ” że ludzie, mogą wybrać wyłącznie to, co postrzegają jako dobre, jednak nie są w stanie odróżnić prawdziwego dobra od iluzorycznych przekonań o świecie”. Właśnie to, że ludzie nie potrafią odróżnić prawdziwego dobra, zaprowadziło nas do stworzenia reguł, tego co jest dobre a co nie jest! Jednak są to reguły, które mają nam pomóc, ale nie są wyrocznią!

Potrzebujmy postawić na nasz rozwój!

To co jest ważne i co potrzebujemy pilnie zaimplementować na polu indywidualnym i wspólnotowym to :

1. Nasza esencja, istota jest niewinna. Rozwój człowieka ma na swojej drodze liczne ograniczenia i to powoduje, że człowiek błądzi.

2 Błądzenie jest normalne! Dzięki błędom się uczymy!

3. Człowiek robi to co jest w stanie zrobić na dziś, na poziomie świadomości, na którym się znajduje.

4. Reguły „dobra i zła” są potrzebne do momentu, gdy człowiek stanie się bardziej świadomy i odpowiedzialny za siebie i innych. Potrzebujemy pokory dla naszej ludzkiej, wspólnej ograniczonej kondycji i przechodzenie przez kolejne poziomy rozwoju.

Ela

Jaki jest następny ewolucyjny – rozwojowy krok ludzkości ?

Nasz świat potrzebuje alternatywy. Dzisiejszy system społeczny- gospodarczy przechodzi kryzys, jest na wyczerpaniu, jednak wciąż alternatywy nie widać. Rozpędzona machina naszego rozwoju albo roztrzaska się , wykolei albo zjedzie na bezpieczne, już gotowe alternatywne tory!

Jak rozpoznać kolejny ewolucyjny – rozwojowy krok ludzkości?

Świat ma swoją przyczynę -możemy to nazwać wolą Boga. Światu został już wyznaczony cel oraz droga do tego celu. To co my odkrywamy jako sens i wartości, moim zdaniem, wyznacza kierunek naszego rozwoju. A dziś na pewno zatracamy poszukiwanie sensu i wartości, kierunku rozwoju.

Jeśli chodzi o słowo ” rozwój” to bardziej pasuje mi, używane w kontekście rozwoju człowieka, słowo angielskie ” unfold”, jako rozpakowanie czy rozłożenie, rozwinięcie, czegoś co już jest! Świat rozwija się a to co nazywamy zmianą jest rozpakowaniem kolejnych elementów, które już są i / lub zmianą formy, przy czym intencja, zamysł, cel tej formy już jest.

Tak więc, żeby rozpoznać kolejny krok potrzebujemy choć na chwilę zatrzymać się lub w biegu ( jak kto woli) wrócić do początku. Nasza ewolucja, rozwój już ma swój cel i porządek a nasze kryzysy mogę wskazywać na zbaczanie z drogi, nie podążanie drogą początkowego celu lub wskazuje na potrzebę zmiany. To co potrzebujemy zrobić to znów przypomnieć sobie do czego zmierzamy i podsumować gdzie jesteśmy.

Trochę zbaczając…niedawno wróciłam do Platona i zrozumiałam, że nasza organizacja i podział na państwo i kościół odzwierciedla potrzebę z jednej strony praktycznej organizacji a z drugiej strony sensu, wartości, symbolu scalającego, prowadzącego, przyświecającego. Jak dziś pamiętam klienta z Rumunii, który często mówił o tym, że my Polska mieliśmy religię, która nas scalała i pozwoliła obalić komunizm!

Nowa perspektywa – jak inaczej spojrzeć na to, co jest?

Nasza rzeczy- wistość ( widzę rzeczy i nadaje im znaczenie) odzwierciedla naszą świadomość ( widzenie, rozumienie) tego co jest, harmonii i celu świata. Może, żeby dojrzeć kolejny krok, potrzebujemy poszerzonej świadomości? Widząc więcej, rozumiejąc więcej będziemy mogli dostrzec kolejny krok i stworzyć ” alternatywę „.

Jest już wiele teorii wskazujących na rozwój świadomości, sama świadomość staje się przedmiotem badań i dyskusji. Potrzebujemy ludzi bardziej świadomych, którzy bardziej integralnie i holistycznie spojrzą na nasz dziś podzielony, zatomizowany świat.

Co zrobić dziś? Alternatywy na XXI…

W ramach Kongresu Obywatelskiego zbiera się grupa ludzi ( ja też), którzy chcą stać się centrum ( hub), początkiem tworzenia alternatywy i już dziś zapraszamy wszystkich rezonujących z naszymi wartościami i naszym spojrzeniem. Na razie sami układamy ramy centrum a z czasem będziemy szukać ” rezonujących ” z nami ludźmi. Piszemy kim jesteśmy i jak patrzymy na świat. Ale nie będziemy zajmować się krytyką, skoncentrujemy się na rozwiązaniach, na projektowaniu ” alternatyw” , rozwoju świadomości.

Ela

Uwolnić emocje, odkryć wolę sensu!

” Miłość nie tylko jest mostem, który pozwala dotrzeć nam do innych. To także most, po którym możemy dotrzeć do nas samych. ” Jose Saramago

Miłość jest mostem łączącym świat cielesny i świat transcendentny!

Racjonalność, redukcjonizm a przez to brak poczucia wewnętrznego sensu, tak w skrócie mogę określić to, czym charakteryzuje się nasz dzisiejszy mechaniczny świat. Zredukowany do cielesności człowiek, niczym trybik w maszynie, dostosowuje się do panujących zasad, tradycji, wartości, tak żeby całość jakoś funkcjonowała oraz żeby zostały spełnione nasze podstawowe potrzeby bezpieczeństwa, przynależności, akceptacji.

Czy to jest złe? Nie!

Ja widzę w tym normalnym etap naszej ewolucji. Jednak dziś w obliczu upadających powszechnych, zewnętrznych tradycji, wartości, zasad potrzebujemy skierować się do naszych wnętrz i na nowo szukać wartości, zasad i sensu. Można powiedzieć, że potrzebujemy osiągnąć wyższy poziom życia. Tak !wyższy poziom życia, ciekawe jest, że spotykam opór, gdy mówię o poziomach rozwoju a przecież na co dzień używamy sformułowania ” wyższy poziom życia”. To słowo wyższy oznacza, że jest wyższa „rzeczy- wistość „, czyli zmienia się perspektywa ( na wyższą), z której widzimy, rozumiemy nas i nasze otoczenie a przez to możemy inaczej myśleć i działać.

Uwolnić emocje!

Dziś króluje rozum a na wyższym poziomie życia królują emocje. Tak więc drogą do rozwoju jest uwolnienie emocji ( nadać emocjom większego znaczenia), które do tej pory skrywaliśmy a to nas ogranicza. Proces uzdrawiania wewnętrznych ran i uwalnia uczuć prowadzi do stanu otwartości ( miłości), stanu autentycznego ” ja”. Człowiek ma naturę cielesną i transcendentną, ma zdolność samoobserwacji, wpływania na swoje reakcje i ma zdolność bycia odpowiedzialnym w każdej sytuacji, spełniać się odkrywając sens każdej życiowej sytuacji.

Odnaleźć sens!

Na dzisiejszym poziomie rozwoju jesteśmy egocentryczni. To znaczy zajmujemy się sobą i to jest ok! Nawet jak pomagamy, to ukryte jest w tym czynie, spełnienie naszych potrzeb i to też jest ok!

Jednak już w stanie otwartości emocjonalnej, stanie autentycznego ” ja” zaczynamy uwagę kierować na sens każdej sytuacji i nasze spełnienie się w tej sytuacji. Zostawiamy koncentracje na ” ego”, które potrzebowaliśmy w swoim czasie zbudować silne i zdrowe i zaczynamy przekraczać siebie, ego (transcendencja). Uwolnione emocje są też drogą do uzdrowienia ego, bo nie przekroczymy ” ego”, jeśli nie jest one uzdrowione i zaakceptowane.

Przekraczając ego, zostawiając ego, stając się coraz bardziej świadomi, również świadomi swojego wpływu i odpowiedzialności za każdą sytuację, spełniamy się, realizujemy się, dostrzegając sens każdej sytuacji. Po prostu wypełniamy swoją misję, swoje powołanie.

Ela