Od wyzysku do współpracy, od niezależności do współzależności!

W szkole moje dziecko wraz z innymi dziećmi postanowiło hodować ślimaki a że jest w szkole NVC ( porozumienie bez przemocy) zebrali się w kręgu, żeby to przegadać, bo przecież dzieci chcą zabrać ślimaki z ich naturalnego środowiska! Przy tej sytuacji urodziło się we mnie pytanie: skąd u dzieci chęć zabierania z natury ślimaki, wCzytaj dalej „Od wyzysku do współpracy, od niezależności do współzależności!”

Podstawowe zaufanie

Jakość naszych pierwszych chwil na świecie wpływa na utrzymanie lub utratę w części ( większej lub mniejszej) tzw. podstawowego zaufania ( basic trust). Podstawowa ufność jest według E. Eriksona, znanego psychoanalityka, kamieniem węgielnym zdrowej osobowości. Tu od razu dodam, że z pojęciem „podstawowego zaufania” spotkałam się też w duchowości, co jest dowodem na to, żeCzytaj dalej „Podstawowe zaufanie”

Dotknąć życia

          „Wyobraźmy sobie, że możemy stworzyć struktury i instytucje społeczne nastawione na uwzględnienie potrzeb wszystkich poprzez współpracę opartą na dobrowolności. Wizja to stoi w sprzeczności z naszą obecną rzeczywistością – niedostatku i konfliktu – dlatego, aby ją sobie wyobrazić, potrzebujemy nowego rozumienia i pozytywnego stosunku do naszego człowieczeństwa. Podejście to zakłada zupełnie innąCzytaj dalej „Dotknąć życia”

Terapia a coaching

Pytano mnie ostatnio: „czy pracuje z depresją?”. Postanowiłam więc napisać post o tym,  jak ja widzę terapię a jak coaching. Żeby pracować z celem, wizją moim zdaniem trzeba mieć tzw. zdrowie psychiczne, inaczej nie być w cierpieniu i nie poszukiwać ulgi. Jeśli masz ciążący problem, cierpisz, czujesz brak mocy to idziesz do terapeuty a jeśliCzytaj dalej „Terapia a coaching”

Coaching w materii czy coaching w duszy?

Duchowość to jest nasze subiektywne odczucie bycia częścią większego systemu, do pewnego momentu rozwoju ego/ świadomości koncentrujemy uwagę na sobie, grupie, wiedzy a brakuje nam myślenia systemowego, „ ja” jako część czegoś większego, „ ja” jako odpowiedzialny, niezależny realizator misji na rzecz siebie i innych, „ ja „ jako element większego projektu, z którym muszę się porozumieć.